عشق اکنون مهربانی می کند

جان جان امروز جانی می کند

در شعاع آفتاب معرفت

ذره ذره غیب دانی می کند

کیمیای کیمیاسازست عشق

خاک را گنج معانی می کند

گاه درها می گشاید بر فلک

گه خرد را نردبانی می کند

گه چو صهبا بزم شادی می نهد

گه چو دریا درفشانی می کند

گه چو روح الله طبیبی می شود

گه خلیلش میزبانی می کند

اعتمادی دارد او بر عشق دوست

گر سماع لن ترانی می کند

اندر این طوفان که خونست آب او

لطف خود را نوح ثانی می کند

بانگ انانستعین ما شنید

لطف و داد و مستعانی می کند

چون قرین شد عشق او با جان ها

مو به مو صاحب قرانی می کند

ارمغان های غریب آورده است

قسمت آن ارمغانی می کند

هر که می بندد ره عشاق را

جاهلی و قلتبانی می کند

سرنگون اندررود در آب شور

هر که چون لنگر گرانی می کند

تا چه خوردست این دهان کز ذوق آن

اقتضای بی زبانی می کند